lovrary
Władysław Tarnawski
Tłumaczenia
Sonet 1: Chcemy By Najpiękniejsze Twory Się Mnożyły
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Chcemy by najpiękniejsze twory się mnożyły, Czyliż miałaby skosić śmierć różę urody? Niech gdy nazbyt dojrzały zejdzie do mogiły,
Sonet 2: Kiedy Oblegnie Twoje Skronie Zim Czterdzieści
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Kiedy oblegnie twoje skronie zim czterdzieści, Głębokie rowy zryją twej urody łany, Ten dumny strój młodości co dziś oczy pieści,
Sonet 3: Spójrz W Zwierciadło I Powiedz Twarzy Swej Odbiciu
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Spójrz w zwierciadło i powiedz twarzy swej odbiciu: „Czas odrodzić się w świeżym kształcie” – Wobec świata Jesteś oszustem, nie chcąc odżyć w nowym życiu
Sonet 4: Czemu Na Siebie Trwonisz, O Rozrzutny Wdzięku
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Czemu na siebie trwonisz, o rozrzutny wdzięku, Legat piękności? Wszystko natura oblicza, Pożyczkę nam jedynie zostawiając w ręku,
Sonet 5: Godziny, Co Tworzyły Wdzięczną Swoją Pracą
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Godziny, co tworzyły wdzięczną swoją pracą Strój krasy, dzisiaj wszystkie ściągający oczy, To, co ukształtowały, tyrańsko wytracą
Sonet 6: Nie Pozwól Tedy Zimie, By Brutalną Dłonią
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Nie pozwól tedy zimie, by brutalną dłonią, Nim w filtry spłynie lato twe, ślad jego starła; Znajdź jakiś kryształ, napełń go upojną wonią,
Sonet 7: Patrz Na Wschód, Kiedy Słońce Blaskiem Go Różowi
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Patrz na wschód, kiedy słońce blaskiem go różowi, Wznosząc ognistą głowę, kiedy ziemian oczy Garną się z kornym hołdem ku majestatowi,
Sonet 8: Muzyki Słuchasz? Czemu Twarz Twa Niewesoła?
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Muzyki słuchasz? Czemu twarz twa niewesoła? Do słodyczy lgnie słodycz, radość do radości; Przecz że kochasz to, co ci nie rozjaśnia czoła
Sonet 9: Lękasz Się, By Łez Oczy Wdowy Nie Roniły
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Lękasz się, by łez oczy wdowy nie roniły I przez to samotniczo strwonić chcesz sam siebie? Jeżeli bezpotomnie zejdziesz do mogiły,
Sonet 10: Że Nikogo Nie Kochasz, Ze Wstydu Rumieńcem
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Że nikogo nie kochasz, ze wstydu rumieńcem Wyznaj ty, co o siebie troszczysz się tak mało; Tyś wprawdzie kochających otoczony wieńcem,
Sonet 11: Gnąc Się Ku Ziemi, Możesz Spoglądać Jak Rośnie
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Gnąc się ku ziemi, możesz spoglądać jak rośnie To co masz poza sobą, osobno w twym synie, I tę świeżą krew, którąś dał mu w życia wiośnie,
Sonet 12: Kiedy Słucham Zegara, Który Czas Wydzwania
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Kiedy słucham zegara, który czas wydzwania, Patrzę, jak noc roztapia światłość w swej szkaradzie, Jak więdnący fiołek wonną główkę skłania,
Sonet 13: Gdybyś Był Sobą Drogi! Ale Ty Nie Dłużej
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Gdybyś był sobą drogi! Ale ty nie dłużej Należysz do samego siebie, niż trwa życie; Do nieuchronnej ci się gotować podróży,
Sonet 14: Nie W Gwiazdach Myśl Ma Swoje Przepowiednie Czyta
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Nie w gwiazdach myśl ma swoje przepowiednie czyta, Do astrologii jednak jawnie się przyznaję, Nie tej, co wie, czy jutro złe lub dobre świta,
Sonet 15: Gdy Zważę, Że Li Krótką Wspaniałością Błyska
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Gdy zważę, że li krótką wspaniałością błyska To, co rośnie na ziemi, i wnet koniec baśni, Że ta olbrzymia scena daje widowiska,
Sonet 16: Lecz Czemu Skuteczniejszej Nie Wypowiesz Wojny
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Lecz czemu skuteczniejszej nie wypowiesz wojny Krwawemu tyranowi? Ty masz środek świętszy I zdolen jesteś z Czasem walczyć lepiej zbrojny,
Sonet 17: I Kto Kiedy Uwierzy Mych Sonetów Treści
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
I kto kiedy uwierzy mych sonetów treści, Pisanych, by ci oddać sprawiedliwość w słowie? Bóg widzi, jako grób są, co twe ciało mieści,
Sonet 18: Mam Cię Porównać Z Latem, Co Okwieca Łąki?
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Mam cię porównać z latem, co okwieca łąki? Wszak twoje wdzięki większe są, a nie tak zmienne: Pod srogim wichru tchnieniem drżą majowe pąki,
Sonet 19: Działaj, Pożerczy Czasie! Niech Lwi Pazur Pęka
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Działaj, pożerczy Czasie! Niech lwi pazur pęka, Ziemia pochłania swoje najpiękniejsze płody, Niech bezzębną się staje tygrysia paszczęka,
Sonet 20: Twarz Niewieścią, Natury Pendzlem Malowaną
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Twarz niewieścią, natury pendzlem malowaną, Masz ty, coś uczuć moich panem jest i panią; Niewieścią czułą duszę, ale nieskalaną
Sonet 21: Ty Mnie Z Takim Muz Synem Nie Staw W Jednym Rzędzie
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Ty mnie z takim Muz synem nie staw w jednym rzędzie, Co sławiąc malowaną jakąś twarz w swym rymie, Z krasy dla niej odzierać nieb sklepienie będzie,
Sonet 22: Żem Stary, Nie Przekona Mnie Nigdy Zwierciadło
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Żem stary, nie przekona mnie nigdy zwierciadło, Póki ty i twa młodość jesteście rówieśni, Lecz gdy ujrzę na czole twym przez czasu radło
Sonet 23: Niewprawny Aktor Nieraz Z Roli Swej Wypadnie
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Niewprawny aktor nieraz z roli swej wypadnie, Kiedy stanie na scenie przed widzów oczyma; Dzikim stworzeniem nieraz taki szał zawładnie,
Sonet 24: Malarzem Było Oko Me, Namalowało
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Malarzem było oko me, namalowało W głębi mojego serca twój kształt urokliwy; Ramą tego obrazu dzisiaj jest me ciało,
Sonet 25: Niechaj Ten, Komu Świecą Gwiazd Przychylne Blaski
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Niechaj ten, komu świecą gwiazd przychylne blaski, Zgarnia szumne tytuły, wielkie stanowiska, Bo mnie, choć niedostępne te Fortuny łaski,
Sonet 26: O Władco Oczu Moich I Myśli I Chęci
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
O władco oczu moich i myśli i chęci, Któremu hołdowniczą winieniem powolność, Oto na piśmie swoje pozdrowienie ślę ci,
Sonet 27: Niech Ciało, Utrudzone Podróżą, Odpocznie!
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Niech ciało, utrudzone podróżą, odpocznie! Rzucam się na posłanie, by wytchnąć po znoju, Ale w mózgu się podróż zaczyna niezwłocznie —
Sonet 28: O Szczęśliwym Powrocie Mówić Mi Nie Wolno
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
O szczęśliwym powrocie mówić mi nie wolno, Skoro dla mnie wytchnienia źródło nie wytryska; Miast by noc dnia udręce ulżyć była zdolną,
Sonet 29: Gdy W Samotności Płaczę Na Wyrzutka Losy
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Gdy w samotności płaczę na wyrzutka losy, Bo nieszczęsnego wzgardą wzrok ludzki wciąż siecze, I próżnym krzykiem głuche udręczam niebiosy,
Sonet 30: Kiedy Przed Cichych, Słodkich Myśli Trybunałem
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Kiedy przed cichych, słodkich myśli trybunałem Stawię widma przeszłości, budzą się rozpacze Za tym, czegom pożądał, a nie otrzymałem,
Sonet 31: Drogie Dla Mnie Twe Łono Jest, Ponieważ Gości
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Drogie dla mnie twe łono jest, ponieważ gości Serca, których brak czułem, bo już dawno biły; Stało się ono dla mnie skarbnicą miłości
Sonet 32: Jeżeli Ty Żyć Będziesz, Gdy Się Rozłączymy
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Jeżeli ty żyć będziesz, gdy się rozłączymy, Bo mnie w lat kwiecie sroga śmierć pogrąży w pyle, I rzucisz okiem na te nieudolne rymy
Sonet 33: Widywałem, Jak Ranek Wschodzący Nad Ziemią
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Widywałem, jak ranek wschodzący nad ziemią, Schlebiał wzgórzom królewską glorią swych promieni, Wyzłacał blade strugi cudną swą alchemią
Sonet 34: Czemu Żeś Obiecywał Mi Pogodę Miłą
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Czemu żeś obiecywał mi pogodę miłą I sprawił to, żem w podróż wybrał się bez płaszcza, A pozwolił, że niebo wnet się zasępiło
Sonet 35: Niechaj Cię Już Nie Nęka Twoje Przewinienie
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Niechaj cię już nie nęka twoje przewinienie; Róża ma kolce, w srebrnym źródle muł jest na dnie, Słońce i księżyc skryją chmury lub zaćmienie,
Sonet 36: Dwóch Nas Jest I Dwóch Będzie, Bo Trudno Inaczej
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Dwóch nas jest i dwóch będzie, bo trudno inaczej, Choć jedną się miłością kochamy wzajemnie; Trzeba, bym każdą plamę, co mi czoło znaczy
Sonet 37: Jako Wiekiem Złamany Ojciec Radość Czerpie
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Jako wiekiem złamany ojciec radość czerpie Z młodocianej bujności dorodnego syna, Tak dla mnie, gdy przez zawiść złej Fortuny cierpię,
Sonet 38: Miałoż By Mojej Muzie Być O Przedmiot Trudno
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Miałoż by mojej Muzie być o przedmiot trudno, Dopóki ty żył będziesz i będziesz przelewał W me pieśni swoją własną treść, zbyt na to cudną,
Sonet 39: Czy To Rzecz Przyzwoita, Bym Hymny Piał Tobie
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Czy to rzecz przyzwoita, bym hymny piał tobie, Któryś jedynie lepszą cząstką mej istoty? Czyliż własnych swych skroni wieńcami nie zdobię,
Sonet 40: Wszystko, Co Ja Miłuję, O Mój Miły, Zabierz
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Wszystko, co ja miłuję, o mój miły, zabierz; I cóż będziesz miał więcej, niźliś miał poprzednio? Nowej wiernej miłości nie da ci ta grabież,
Sonet 41: Rozkoszne Błędy, Których Swawola Jest Matką
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Rozkoszne błędy, których swawola jest matką, Gdy kochające moje serce gdzieś daleko, Przy latach i urodzie twej ujść mogą gładko,
Sonet 42: Że Ty Ją Masz, To Mego Smutku Nie Wyczerpie
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Że ty ją masz, to mego smutku nie wyczerpie, Chociaż mogę powiedzieć, żem ją bardzo kochał; Ja, że ona ma ciebie, najboleśniej cierpię,
Sonet 43: Najbystrzejsze Mam Oczy Wtedy, Gdy Jest Ciemno
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Najbystrzejsze mam oczy wtedy, gdy jest ciemno, Bo we dnie patrzeć zwykłem niewidzącem okiem, Lecz gdy usnę, twa postać jawi się przede mną
Sonet 44: Gdyby Ciężkie Me Ciało Myśli Miało Lotność
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Gdyby ciężkie me ciało myśli miało lotność, Złamałoby przestrzeni złośliwej opory I tam, gdzie ty przebywasz, zbrzydziwszy samotność,
Sonet 45: Tamte, Lotne Powietrze I Ogień, Co Czyści
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Tamte, lotne powietrze i ogień, co czyści, Gdziekolwiek jestem, zawsze do ciebie mnie zbliżą; To myśl ma i tęsknota; dzięki nim się ziści
Sonet 46: Śmiertelna Wojna Między Sercem Mym A Okiem
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Śmiertelna wojna między sercem mym a okiem, Mają twój wizerunek, jak ten łup podzielić? Oko nie chce się sercu dać cieszyć widokiem,
Sonet 47: Przymierzem Serce Moje Związało Się Z Okiem
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Przymierzem serce moje związało się z okiem, Zgodziły się oboje na usług wymianę: Gdy głodne oko tęskni za twoim widokiem,
Sonet 48: Jakże Starannie, Kiedy Wyjeżdżałem Z Domu
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Jakże starannie, kiedy wyjeżdżałem z domu Pozamykałem wszystkie najdrobniejsze rzeczy, Ażeby mnie służyły tylko, a nie komu,
Sonet 49: Na Chwilę — Gdyby Przyniósł Los Chwilę Tak Ciemną
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Na chwilę — gdyby przyniósł los chwilę tak ciemną; Gdy pokażesz mej nędzy czoło niełaskawe, Gdy przyjaźń twa podkreśli rozliczenie ze mną,
Sonet 50: O, Jak Mi Ciężko Jechać, Kiedy Jest Widoczne
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
O, jak mi ciężko jechać, kiedy jest widoczne, Że to, ku czemu zmierzam, to, co jest mi celem, Ozwie się do mnie, kiedy wygodnie odpocznę:
Sonet 51: Tak To Ja Oczyszczałem Od Lenistwa Grzechu
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Tak to ja oczyszczałem od lenistwa grzechu Tępe zwierzę, na którym od ciebie wracałem; Zaiste, gdzież był wtedy powód do pośpiechu?
Sonet 52: Skarb Bogacza W Zamczystej Ukrywany Skrzyni
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Skarb bogacza w zamczystej ukrywany skrzyni; Przed jego okiem rzadko swe blaski rozpostrze; Mógłby go wciąż oglądać, lecz rzadko to czyni,
Sonet 53: Z Jakiegoż To Być Może Ciało Twe Tworzywa
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Z jakiegoż to być może ciało twe tworzywa, Że tłum niezmierny cieniów, jak dwór, służy tobie? Przy człowieku nad jeden cień więcej nie bywa,
Sonet 54: Ach, O Ileż Uroda Wydaje Się Większa
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Ach, o ileż uroda wydaje się większa, Jeżeli i wiernością jest przyozdobiona! Piękny wygląd ma róża, ale go upiększa
Sonet 55: I Marmur I Monarchów Kapiące Od Złota
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
I marmur i monarchów kapiące od złota Pomniki przeżyć musi wszechmoc tych wyrazów, W nich promieniściej sława twoja zamigota,
Sonet 56: Odródź Swą Moc, Miłości; Niech Nikt Nie Zarzuci
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Odródź swą moc, miłości; niech nikt nie zarzuci, Że poza głodem nawet pozostajesz w tyle, Bo ten, zaspokojony jednego dnia, wróci
Sonet 57: Jam Twój Niewolnik; Rzeczą Jego Na Skinienie
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Jam twój niewolnik; rzeczą jego na skinienie Czekać i z cierpliwością na zegar spoglądać; Spędzonego bez ciebie czasu nie mam w cenie,
Sonet 58: Sam Ów Bóg, Co Cię Niegdyś Mnie Oddał, Zabrania
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Sam ów bóg, co cię niegdyś mnie oddał, zabrania Rozrywki twoje myślą powściągać z daleka Lub też z każdej godziny żądać sprawozdania –
Sonet 59: Jeśli Są Tylko Rzeczy Powtórne, Nie Nowe
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Jeśli są tylko rzeczy powtórne, nie nowe, Jak nam bolesny zawód gotuje natura, Gdy przeszedłszy natchnienia bóle porodowe,
Sonet 60: Jak Fale Morskie Pędzą Ku Kamykom Brzegu
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Jak fale morskie pędzą ku kamykom brzegu, Tak ku swemu kresowi dążą nasze chwile; Każda miejsce poprzedniej zajmuje w tym biegu
Sonet 61: Każdej Nocy Twa Postać – Czy Z Twego Rozkazu? –
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Każdej nocy twa postać – czy z twego rozkazu? – Każe powiekom moim trwać w bezsennym trudzie; Więc używasz swojego cienia czy obrazu,
Sonet 62: Ach, Grzech Miłości Własnej Opętał Me Oko
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Ach, grzech miłości własnej opętał me oko, Opętał moją duszę, wszystko, co jest we mnie, A jest zakorzeniony w sercu tak głęboko,
Sonet 63: Kiedyś Drogi Mój Będzie, Czym Ja Już Się Stałem
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Kiedyś drogi mój będzie, czym ja już się stałem, Pomnie go, zmiażdży Czasu ręka bezlitosna, Godziny krew mu wyssą i na czole białem
Sonet 64: Widziałem, Jak Od Czasu Zawziętości Ginie
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Widziałem, jak od Czasu zawziętości ginie Starodawnych grobowców przepych pozłocisty; Widziałem dumne baszty, leżące w ruinie;
Sonet 65: Gdy Bronz, Kamień I Ziemia I Bezkresne Morze
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Gdy bronz, kamień i ziemia i bezkresne morze Korzy się tak przed śmierci srogim majestatem, Czy się przed jej wściekłością wdzięk obronić może,
Sonet 66: Strudzon Tym Wszystkim, Śmierci Pragnę I Spokoju
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Strudzon tym wszystkim, śmierci pragnę i spokoju: Oto zasługa z torbą rodzi się żebraczą; Oto nędzne nie chadza we wspaniałym stroju;
Sonet 67: Czemuż To On Ma Mieszkać W Zarazy Siedlisku
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Czemuż to on ma mieszkać w zarazy siedlisku, Czemuż ma nieprawości użyczać swej łaski, Aby grzech w obecności jego szukał zysku
Sonet 68: Tak To Dawne Dni Widne Na Lic Jego Karcie
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Tak to dawne dni widne na lic jego karcie, Dni, kiedy jak kwiat krasa i żyła i marła, Zanim się urodziły te wdzięki bękarcie,
Sonet 69: W Rzeczach W Których Rozstrzyga Wzrok, Serc Ludzkich Tkliwość
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
W rzeczach w których rozstrzyga wzrok, serc ludzkich tkliwość Nie pragnie nic dorzucić do twoich przymiotów, Języki ci oddają całą sprawiedliwość
Sonet 70: Nie Ma Się Czemu Dziwić, Że Cię Będą Ganić
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Nie ma się czemu dziwić, że cię będą ganić: Piękno cierpi, rażone potwarzy strzałami, Urody świetność zwykło podejrzenie ranić,
Sonet 71: Nie Opłakuj Mnie Dłużej, Gdy Odejdę W Ciemność
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Nie opłakuj mnie dłużej, gdy odejdę w ciemność, Niż dzwon pogrzebny będzie brzmiał, ponuro głosząc, Żem uciekł z pośród ludzi, ponad ich nikczemność
Sonet 72: Abyś Tłumaczyć Kiedyś Nie Musiał Wbrew Chęci
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Abyś tłumaczyć kiedyś nie musiał wbrew chęci, Jakie moje zalety miłość twą jednały, Kiedy umrę, o drogi, wyrzuć mnie z pamięci;
Sonet 73: Jam Jest Tą Porą Roku, Gdy Pożółkłe Liście —
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Jam jest tą porą roku, gdy pożółkłe liście — Ostatnie, bo już mnóstwo ich opadło z drzewa — Drżą na gałęziach w wichru mroźnego poświście,
Sonet 74: Lecz Nie Płacz! Przyjdzie Srogi Nakaz Uwięzienia
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Lecz nie płacz! Przyjdzie srogi nakaz uwięzienia, Żadna rękojmia na te nie pomoże pęta, Ale ja pozostawię przy tobie swe pienia,
Sonet 75: Jak Życie Pożywienia, Łaknie Cię Me Serce
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Jak życie pożywienia, łaknie cię me serce, Potrzebnyś mu, jak w maju deszcz spieczonej ziemi; Przez ciebie w nieustannej męczę się rozterce,
Sonet 76: Czemu Chluby Nie Szuka Pieśń Ma W Nowej Sztuce
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Czemu chluby nie szuka pieśń ma w nowej sztuce, W ustawicznym połysku kolorów nie zmienia? Czemu okiem ku modnym pomysłom nie rzucę
Sonet 77: Zwierciadło Ci Przedstawi Wdzięków Twych Więdnięcie
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Zwierciadło ci przedstawi wdzięków twych więdnięcie, Zegar, jak w dal ucieka chwil twych barwna wstęga; Na białych kartach duszy wyciśniesz pieczęcie
Sonet 78: Póty Mi Byłeś Muzą; O Natchnienia Zdroje
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Póty mi byłeś Muzą; o natchnienia zdroje Proszony, póty nigdy nie byłeś nieczuły, Aż każdy wieszcz wstępować zaczął w ślady moje
Sonet 79: Gdy Ja Jeden U Ciebie Czerpałem Natchnienie
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Gdy ja jeden u ciebie czerpałem natchnienie, Moje li wiersze twoim czarem oddychały; Teraz inaczej, teraz czar ich spadł już w cenie,
Sonet 80: Gdy Wiem, Że I Duch Wyższy Igra Twym Imieniem
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Gdy wiem, że i duch wyższy igra twym imieniem, Pisząc o tobie, słaby czuję się i mały; Bo pierś jego wybucha tak potężnym pieniem,
Sonet 81: Może Ja Na Grobowcu Twym Napis Położę
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Może ja na grobowcu twym napis położę, A może ty żyć będziesz, gdy ja w proch się zmienię, Ale twojej pamięci śmierć pożreć nie może,
Sonet 82: Tyś Nigdy Mojej Muzy Nie Wiódł Przed Ołtarze
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Tyś nigdy mojej Muzy nie wiódł przed ołtarze, A więc nie mogę winić cię, że czytasz owe Księgi, które ci inni przynoszą pisarze,
Sonet 83: Nie Myślałem, Że Sztuczne Pragniesz Mieć Kolory
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Nie myślałem, że sztuczne pragniesz mieć kolory, Więc nie miałem barwiczki na twoje usługi, Sądząc – czy mylnie? – że ci na nic to, co skory
Sonet 84: Kto Z Nas Powiedział Więcej? A Komuż Się Uda
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Kto z nas powiedział więcej? A komuż się uda Większa pochwała od tej, że jesteś sam sobą? Wszak w tobie takie skarby mieszkają i cuda,
Sonet 85: Moja Muza Dyskretnie Dalej Trwa W Milczeniu
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Moja Muza dyskretnie dalej trwa w milczeniu, Gdy tymczasem na ciebie mży deszcz pochwał złoty, Gdy składają ci hołdy w tak wytwornym pieniu,
Sonet 86: Czy Jego Wiersza Żagiel, Rozpostarty Dumnie
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Czy jego wiersza żagiel, rozpostarty dumnie, Gdy po łup najcenniejszy, po ciebie, wypłynął, Zamknął dojrzałe myśli w mym mózgu, jak w trumnie,
Sonet 87: Bądź Zdrów! Za Drogi Jesteś, Abym Cię Posiadał
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Bądź zdrów! Za drogi jesteś, abym cię posiadał, I ceny swojej jesteś niewątpliwie świadom; Widzę, żem wszelkie prawo do ciebie postradał
Sonet 88: Kiedy Lekce Mnie Ważyć I Zasługi Moje
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Kiedy lekce mnie ważyć i zasługi moje Szyderczym okiem mierzyć będziesz miał ochotę, Sam przeciw sobie z tobą ruszę na te boje
Sonet 89: Mów, Że Ci Jakiś Błąd Mój Mnie Kazał Unikać
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Mów, że ci jakiś błąd mój mnie kazał unikać, A ja wnet ludziom prawić zacznę o tym błędzie; Mów, że ja jestem chromy, wnet zacznę utykać;
Sonet 90: Kiedy Chcesz Mnie Znienawidź; Niech To Na Mnie Runie
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Kiedy chcesz mnie znienawidź; niech to na mnie runie, Jeśli ma, teraz, kiedy burza nad mym domem; Nie wahaj się i podaj rękę złej Fortunie,
Sonet 91: Ten Pyszny Z Urodzenia, Ów Z Umysłu Darów
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Ten pyszny z urodzenia, ów z umysłu darów; Ten chwali się, że silny, tamten, że bogaty, Ów, że ma moc sokołów, koni i ogarów,
Sonet 92: Lecz Całą Swą Moc Wytęż I Siebie Mi Zabierz
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Lecz całą swą moc wytęż i siebie mi zabierz, Ja i tak, póki życia, do ciebie mam prawo, Bo życie me niezdolne jest przeżyć tę grabież,
Sonet 93: Więc Mam Wierzyć W Twą Wierność I, Jak Oszukany
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Więc mam wierzyć w twą wierność i, jak oszukany Małżonek, żyć złudzeniem? Przez wszak przeniewiercę W błąd wwiedziony, dostrzegać miłość mimo zmiany,
Sonet 94: Ci, Którzy, Mogąc Zadać, Nie Zadają Razu
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Ci, którzy, mogąc zadać, nie zadają razu, Których czyn niespodziany przeczy wyglądowi, Którzy wzruszają innych, a sami są z głazu,
Sonet 95: Jakże Piękną Sromota Odzianą Jest Szatą
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Jakże piękną sromota odzianą jest szatą, Gdy, jak robak, co toczy róży kwiat od środka, Plami twego imienia urodę bogatą!
Sonet 96: Jeden Mówi, Że Błądzi Młodość Twa, Bo Płocha
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Jeden mówi, że błądzi młodość twa, bo płocha, Drugi o twej swawoli młodocianej czarze, Niejeden naraz błędy i swawolę kocha;
Sonet 97: Jakąż Boleść Przyniosło Mi Rozstanie Z Tobą
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Jakąż boleść przyniosło mi rozstanie z tobą, Który zmiennego roku rozpogadzasz czoło! Jakież zimno i jakie dni tchnące żałobą,
Sonet 98: Nie Byłeś Przy Mnie Wiosną, Gdy Dumny Z Kolorów
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Nie byłeś przy mnie wiosną, gdy dumny z kolorów Kwiecień, w cały majestat wdzięków swych odziany, Lał młodocianą bujność w krew wszelakich tworów
Sonet 99: Czerwony Goździk Zwałem Złodziejem; A Ładnież
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Czerwony goździk zwałem złodziejem; A ładnież Tak kraść kochania mego oddechowi wonie? Z takim samym bezwstydem i z żył jego kradniesz
Sonet 100: I Gdzież To Jesteś, Muzo, Że Od Tego Stronisz
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
I gdzież to jesteś, Muzo, że od tego stronisz, Co wprzód było jedynym źródłem twojej mocy? Czemu na błahe pieśni święty szał swój trwonisz
Sonet 101: Gnuśna Muzo, I Czymże Spłacisz Zaległości
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Gnuśna Muzo, i czymże spłacisz zaległości Tej prawdzie, którą piękność cudnie ubarwiła? Prawda i piękność w służbie są mojej miłości;
Sonet 102: Miłość Ma Sił Nabrała, Choć Pozornie Słabnie
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Miłość ma sił nabrała, choć pozornie słabnie, Nie kocham mniej, choć tego z pozorów nie widać. Kto o uczuciu mówi dużo, a powabnie,
Sonet 103: Biada Ci, Moja Muzo Przyziemnego Lotu!
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Biada ci, moja Muzo przyziemnego lotu! Taka droga do sławy stoi ci otworem, A najwspanialej świeci blask twego przedmiotu,
Sonet 104: Dla Mnie Ty, Przyjacielu, Jesteś Wiecznie Młody
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Dla mnie ty, przyjacielu, jesteś wiecznie młody; Odkąd pierwszy raz oko ujrzało cię moje, Uroda twa bez zmiany. Trzech zim prysły lody,
Sonet 105: Niechaj Nikt Bałwochwalstwem Nie Zwie Mej Miłości
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Niechaj nikt bałwochwalstwem nie zwie mej miłości, Nie mówi, że pogańskim bożkiem mój kochany, Dlatego, że pieśń moja wciąż przy jednym gości,
Sonet 106: Kiedy Ksiąg Zapylone Wertując Foliały
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Kiedy ksiąg zapylone wertując foliały, Czytam o owym wdzięku, co już w grobach leży, Powtarzam rymy dźwięczne, które zachowały
Sonet 108: I Cóż By Można Z Mózgu Na Tę Kartę Przelać
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
I cóż by można z mózgu na tę kartę przelać, Czego jeszcze twój wierny druh ci nie niósł w darze? I cóż nowego głosić lub w litery wcielać
Sonet 109: O, Nigdy Tego Nie Mów, Żem Ja Przeniewierca
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
O, nigdy tego nie mów, żem ja przeniewierca, Choć żar przygasł, gdy nasza rozeszła się ścieżka; Równie łatwo mi odejść od własnego serca,
Sonet 110: Ach, Prawda, Żem Się Włóczył Tu I Tam, Był Karmą
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Ach, prawda, żem się włóczył tu i tam, był karmą Oczu ludzkich w pstrociźnie błazna, żem rozpruwał Własną pierś; żem najdroższe sprzedawał pół darmo;
Sonet 111: Za Me Grzechy Fortunę Łaj Ostrymi Słowy
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Za me grzechy Fortunę łaj ostrymi słowy, Nie ja ponoszę winę, jeno zła bogini, Co mi lepszej nie dała ostoi życiowej,
Sonet 112: Twa Miłość Wraz Z Litością Na Mym Czole Zatrze
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Twa miłość wraz z litością na mym czole zatrze To piętno, które na nim wyryła obmowa; Czy źle, czy dobrze inni mnie sądzą, nie patrzę,
Sonet 113: Z Tobą Myśl Ma, Wzrok Udał Się W Tę Samą Stronę
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Z tobą myśl ma, wzrok udał się w tę samą stronę, A krokami moimi rządzącemu oku Trudno działać, gdy siły ma przepołowione,
Sonet 114: Czy Więc Umysł, Któremu Ty Jesteś Koroną
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Czy więc umysł, któremu ty jesteś koroną, Jak króle, truć się daje słowy pochlebnemi? Czy oczy, co jedynie prawdę w siebie chłoną,
Sonet 115: Skłamałem Dawniej – Trzeba Przyznać Się Do Winy, –
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Skłamałem dawniej – trzeba przyznać się do winy, – Że miłość ma większego nie zna nasilenia; Chociaż rozum nie poda mi żadnej przyczyny,
Sonet 116: Nie Zerwie Się Małżeństwo Wiernych Sobie Duchów
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Nie zerwie się małżeństwo wiernych sobie duchów, Nie jest miłością taka miłość, co ulegnie Zmianom pośród wciąż zmiennych otoczenia ruchów,
Sonet 117: Napisz W Swym Oskarżenia Akcie, Żem Zalegał
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Napisz w swym oskarżenia akcie, żem zalegał Z zasłużoną daniną; że w niewdzięczność grzęzłem; Żem do stóp twej miłości z hołdem nie przybiegał,
Sonet 118: Jak Nam Czasem Apetyt Drażnić Się Podoba
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Jak nam czasem apetyt drażnić się podoba Mocno korzennym jadłem, jak gdy nas omami Przeświadczenie, że ciężka zagraża choroba,
Sonet 119: Ileż To Łez Syrenich Wówczas Wychyliłem
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Ileż to łez syrenich wówczas wychyliłem Z tych alembików, pełnych piekielnego brudu! Lęk nadzieją i lękiem nadzieję leczyłem,
Sonet 120: Rad Jestem Temu, Żeś Mi Niegdyś Zranił Duszę
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Rad jestem temu, żeś mi niegdyś zranił duszę, Pamiętny bowiem smutków, co mnie wtedy truły, Dziś giąć się pod brzemieniem swej przewiny muszę,
Sonet 121: Lepiej Być Nędznym, Niźli Mianym Za Nędznika
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Lepiej być nędznym, niźli mianym za nędznika; Nie będąc nim, nie ujdziesz srogiego wyroku I zawsze się należna przyjemność wymyka
Sonet 122: Tabliczki, Dar Twój, W Mózgu Mym Są, Przyjacielu
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Tabliczki, dar twój, w mózgu mym są, przyjacielu, Pamięć swymi głoskami pokryła je całe I tam zostaną mimo błahość swego celu,
Sonet 123: Nie Będziesz Ty, Się, Czasie, Chełpił, Żem Się Zmienił
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Nie będziesz ty, się, Czasie, chełpił, żem się zmienił; Z dnia na dzień możesz nowe wznosić piramidy, Ja nakształt nowych cudów nie będę ich cenił,
Sonet 124: Gdyby Z Ziemskiej Wielkości Jeno Wyszła Łona
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Gdyby z ziemskiej wielkości jeno wyszła łona Miłość ma, za bastarda mogłaby ujść Losu; Przez Czas umiłowana lub znienawidzona,
Sonet 125: Cóż Mi Z Tego, Żem Nosił Baldachim Wspaniały
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Cóż mi z tego, żem nosił baldachim wspaniały, Zewnętrzność zewnętrznymi hołdy czcząc jedynie, Budował podwaliny, co wiecznie trwać miały,
Sonet 126: Cudny Mój Chłopcze, Władasz Nad Czasem, Zarazem
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Cudny mój chłopcze, władasz nad Czasem, zarazem Nad kruchym szkłem klepsydry i kosy żelazem, Bo malejąc, ku pełni szedłeś, rosłeś dalej,
Sonet 127: Na Czarną Barwę Dawne Nie Patrzyły Czasy
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Na czarną barwę dawne nie patrzyły czasy Lub, gdy patrzyły, krasy skąpiły jej miana, Lecz dzisiaj czarna barwa dziedziczy tron krasy,
Sonet 128: Gdy Ty, Coś Mi Jest Sama, Jak Melodie Słodkie
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Gdy ty, coś mi jest sama, jak melodie słodkie, W szczęśliwym drewnie budzisz melodyjne drgania, Gdy strunom rozkazują twe paluszki wiotkie,
Sonet 129: Jest Ci Sromoty Pełnym Marnowaniem Ducha
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Jest ci sromoty pełnym marnowaniem ducha Żądza zmysłowa w czynie; nim ją czyn uciszy, Ohyda, wiarołomstwo i zdrada z niej bucha,
Sonet 130: Z Oczu Mojej Kochanki Blask Słońca Nie Strzeli
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Z oczu mojej kochanki blask słońca nie strzeli; Usta nie są czerwieńsze nad czerwień korali; Pierś jej smagłą się musi zdać przy śniegu bieli;
Sonet 131: Taka, Jak Jesteś, Równym Dyszysz Okrucieństwem
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Taka, jak jesteś, równym dyszysz okrucieństwem, Jak te, które ich piękność okrucieństw uczyła; Wiesz, że me serce, jęte miłosnym szaleństwem
Sonet 132: Ja Za Litość Nade Mną Kocham Twe Źrenice
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Ja za litość nade mną kocham twe źrenice; Kiedy twe serce wzgardą mnie zabija, one, Odziane w piękny kolor, piękne żałobnice,
Sonet 133: Klnę Temu Sercu, Które Udręcza Me Serce
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Klnę temu sercu, które udręcza me serce Za cios, mnie i druhowi zarazem zadany; Czy nie dość, bym ja jeden cierpiał w poniewierce,
Sonet 134: Wyznałem: On Jest W Twoim, Ja Również Swą Biedną
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Wyznałem: On jest w twoim, ja również swą biedną Istotę dałem w zastaw woli twej i muszę Już zostać twą własnością, lecz proszę o jedno:
Sonet 137: Cóż To Zrobiłeś, Ślepy Głupcze Kupidynie
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Cóż to zrobiłeś, ślepy głupcze Kupidynie, Z mymi oczyma? Ślepe są, chociaż otwarte, Wiedzą dobrze, gdzie piękność mieszka i czym słynie,
Sonet 138: Że Samą Prawdą Żyje, Przysięga Kochanka
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Że samą prawdą żyje, przysięga kochanka; Wiem, że kłamie, a przecie dać jej wiarę wolę; Za naiwnego niech mnie uważa młodzianka,
Sonet 139: Nie Wymagaj Ode Mnie, Bym Sam Był Rzecznikiem
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Nie wymagaj ode mnie, bym sam był rzecznikiem Tych krzywd, które od ciebie me serce znosiło, I nie rań mnie oczyma, lecz tylko językiem,
Sonet 140: Bądź Tak Mądra, Jak Sroga; Nie Drażnij Uciskiem
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Bądź tak mądra, jak sroga; nie drażnij uciskiem Cierpliwości, co dotąd przemówić mi wzbrania; Bo smutek da mi słowa i słów strzeli błyskiem
Sonet 141: Zaiste, To Nie Wzrok Mój Kocha Cię Tak Bardzo
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Zaiste, to nie wzrok mój kocha cię tak bardzo, Wzrok bowiem w tobie błędów znajduje tysiące, Ale na przekór oczom mym, co tobą gardzą,
Sonet 142: Jam Jest Grzeszny, A Twoja Cnota Nienawidzi
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Jam jest grzeszny, a twoja cnota nienawidzi Grzechu, który ma miłość urodziła zdrożna; Lecz zestaw ze mną siebie, niech cię to zawstydzi,
Sonet 143: Popatrz! Oto Uciekła Kurka Gospodyni
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Popatrz! Oto uciekła kurka gospodyni I ten wypadek skrzętną zaprzątnął niewiastę, Sadza na ziemi dziecko i wysiłki czyni,
Sonet 144: Dwie Miłości Są Moim Złym I Dobrym Losem
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Dwie miłości są moim złym i dobrym losem, Jak dwa anioły, wabią mnie w prawo i w lewo; Lepszy anioł mężczyzną jest ze złotym włosem,
Sonet 145: Z Jej Warg, Lepionych Przez Amora
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Z jej warg, lepionych przez Amora, Padł wyraz „Nienawidzę” – wtedy, Gdy dusza ma z miłości chora!
Sonet 146: Duszo Moja, Ośrodku Grzesznej Ziemskiej Gliny
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Duszo moja, ośrodku grzesznej ziemskiej gliny, Oblężona przez hufce buntowników krwawych, Głodem morzysz się sama; z jakiej to przyczyny?
Sonet 147: Ta Miłosna Gorączka, W Którą Ja Popadłem
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Ta miłosna gorączka, w którą ja popadłem, Tęskni za wszystkim, co ją przywodzi do szczytu; Kapryśne podniebienie gardzi zdrowym jadłem,
Sonet 148: I Jakież To Mi Oczy Dał Bożek Miłości
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
I jakież to mi oczy dał bożek miłości, Gdy prawdy nie umieją wykryć ich spojrzenia? A jeżeli umieją, gdzież mój rozum gości,
Sonet 149: Nie Kocham Cię, Okrutna? Możesz To Zarzucić
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Nie kocham cię, okrutna? Możesz to zarzucić, Kiedy twoim stronnikiem jestem w naszym sporze, Kiedy myśl ma od ciebie do dom nie chce wrócić,
Sonet 150: Cóż Za Potęga Dała Ci Taką Potęgę
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Cóż za potęga dała ci taką potęgę, Że, bezsilna, me serce zdobyłaś na własność, Że dobry wzrok zwę kłamcą i składam przysięgę,
Sonet 151: Miłość Za Młoda, By Mieć Pełnię Świadomości
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Miłość za młoda, by mieć pełnię świadomości; Któż nie wie, że świadomość jest miłości darem? Miła szalbierko, moich nie wytykaj złości,
Sonet 152: Tak, Łamię Wiarę, Miłość Przysięgając Tobie
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Tak, łamię wiarę, miłość przysięgając tobie, Lecz twa wiara już dwakroć nie przetrwała próby; Złamałaś swój małżeński ślub, teraz na grobie
Sonet 153: Kupido Swą Pochodnię Odłożył, Snem Zdjęty
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Kupido swą pochodnię odłożył, snem zdjęty; Wnet, tę chwilę Diany dziewica wyzyska I żar, niecący miłość, zanurzy w odmęty
Sonet 154: Snem Zmorzony Raz Leżał Miłości Bóg Mały
William Shakespeare
shakespeare
Władysław Tarnawski
tarnawski
Snem zmorzony raz leżał miłości bóg mały, Przy nim pochodnia, w sercach wzniecająca płomień; Nadeszły nimfy, które czystość ślubowały
