Jam jest grzeszny, a twoja cnota nienawidzi Grzechu, który ma miłość urodziła zdrożna; Lecz zestaw ze mną siebie, niech cię to zawstydzi, Niechaj nauczy, że mnie potępiać nie można. A jeśli tak, nie twoich rzecz to warg; w pamięci Miej, że one skalały szkarłat swój, że kładły Na miłosnych obligach fałszywe pieczęci I obcym łożom czynsze im należne kradły. Niech mam prawo cię kochać, jak ty kochasz ludzi, Których ścigasz oczyma, gdy ja w ciebie patrzę, Zasadź litość w swym sercu, urośnie i wzbudzi Kiedyś litość dla ciebie i winy twe zatrze. Lecz jeśli na to liczysz, czego sama skąpisz, Własny przykład cię zgubi, łaski nie dostąpisz.