Wyznałem: On jest w twoim, ja również swą biedną Istotę dałem w zastaw woli twej i muszę Już zostać twą własnością, lecz proszę o jedno: Drugie me ja zwracając, rozraduj mi duszę. Lecz ty nie chcesz, on także nie myśli pęt zrywać, Ty jesteś zbyt zachłanna, a on zbytnio miękki; On nauczył się, za mnie ręcząc, podpisywać, Lecz i sam jest związany podpisem swej ręki. Jako lichwiarz, co wszystkich swych podstępów użył, Przed trybunałem prawo cytujesz urody I ścigasz go, ponieważ za mnie się zadłużył — Tracę druha i jestem sam winien tej szkody. Już on nie mój, masz obu; choć on wszystko spłacił, Jam nie zyskał wolności, którą on utracił.