Nie będziesz ty, się, Czasie, chełpił, żem się zmienił; Z dnia na dzień możesz nowe wznosić piramidy, Ja nakształt nowych cudów nie będę ich cenił, To tylko w nowej szacie starodawne zwidy. Życie nasze jest krótkie, więc z wielkim podziwem Widok twojej starzyzny oczy nasze chłoną; Sądzim, żeśmy pragnieniem stworzyli ją żywem, Miast wspomnieć, że nam o czymś takim już mówiono. W pogardzie mam więc ciebie i kronikę twoją, Wczoraj i dzisiaj są mi rzeczą obojętną, W tani szych kłamstwa karty twoich ksiąg się stroją, A co druga pośpiechu twego nosi piętno. Ślubuję tedy święcie: W złym i dobrym losie Będę wierny na przekór tobie i twej kosie.