W rzeczach w których rozstrzyga wzrok, serc ludzkich tkliwość Nie pragnie nic dorzucić do twoich przymiotów, Języki ci oddają całą sprawiedliwość I sam wróg pochwałami obsypać cię gotów. Tak, co zewnętrzne, cieszy się zewnętrznym plonem, Lecz tam, gdzie te należne ci hołdy się lęgną, Odmiennym wnet przemawiać zaczynają tonem Ci wszyscy, którzy dalej, niż wzrok sięga, sięgną. Szukają pięknej duszy i wglądają w czyny, A gdy wnioskują z czynów, ich myśl nieżyczliwa, Chociaż cię wzrok życzliwy spowijał w wawrzyny, W rozkwitłym, barwnym kwiecie woń chwastów wykrywa. Skąd ta różnica w barwie i zapachu kwiatu? Rozwiążę ci zagadkę: Spowszedniałeś światu!