Cóż to zrobiłeś, ślepy głupcze Kupidynie, Z mymi oczyma? Ślepe są, chociaż otwarte, Wiedzą dobrze, gdzie piękność mieszka i czym słynie, Ale najwyżej cenią to, co najmniej warte. Jeżeliś oko moje uwiódł przez czar taki, Że zarzuca kotwicę tam, gdzie każda szkuta, To czemuś z fałszu wzroku powykuwał haki, Do których serca mego roztropność przykuta? Czyż ma serce uważać za prywatną własność, Co wedle jego wiedzy cały świat posiada, A oko, swą wrodzoną utraciwszy jasność, Widzieć piękno i prawdę, gdzie mieszka szkarada? I serce me i oko, zwodnymi widziadły Opętane są, w fałszu niewolę popadły.