Żem stary, nie przekona mnie nigdy zwierciadło, Póki ty i twa młodość jesteście rówieśni, Lecz gdy ujrzę na czole twym przez czasu radło Ryte brózdy, zrozumiem, że wnet się sen prześni. Bo cała twa uroda jest jedynie strojem, Wspaniałym strojem serca mego, co kołata W twym łonie, jak twe serce bije w łonie mojem; Jakże to więc mieć mógłbym inne, niż ty, lata? Przeto pilnie nad sobą czuwaj, mój kochanku, Jak ja, choć nie dla siebie, też pieczę rozwinę Nad sobą i twym sercem, by je strzec od szwanku; Tak troskliwa piastunka ochrania dziecinę. Nie licz na serce, kiedy moje bić przestanie, Boś ty mi oddał swoje, lecz nie na oddanie.