Z tobą myśl ma, wzrok udał się w tę samą stronę, A krokami moimi rządzącemu oku Trudno działać, gdy siły ma przepołowione, Patrząc, nie widzi, niby pogrążone w mroku; Przed sercem pochwyconych postaci nie stawia, Nie pokazuje ludzi, ptaków, kwiatów, głazów, Myśli swojego zwykłego haraczu odmawia I samo nie utrzyma długo swych obrazów. Bo cokolwiek mu błyśnie, jasne czy ponure, Czy wdziękami olśniewa, czy przeraża kształtem, Kruka i gołębicę, ocean i górę, Dzień i noc ono w rysy twe przemienia gwałtem. Myśl, pełna ciebie, innych nie przyjmuje gości I me oko, tak wierne, uczy niewierności.