Przeto żyć będę, dufając Twej cnocie, Jak mąż zdradzony; miłości pozorem Będziesz mnie łudzić, zmieniony w istocie, Wzrok Twój śląc ku mnie, gdy serca nie skorem. Nienawiść w oku Twoim nie zagości, Więc jakoż poznam uczuć Twoich zmianę? W obliczu ludzkim serca kłam i złości W marszczkach i bruzdach dziwnie są pisane. Lecz Bóg Cię stworzył, aby Twe oblicze Najsłodsza miłość mieszkaniem obrała; Choć w sercu żywisz kłamstwa i gorycze, W pozorze gości słodycz jedno stała. Do jabłka Ewy krasa Twa podobna, Gdy nie jest cnota, jak postać, nadobna.