Lub epitaphium ja napiszę Tobie, Lub Ty żyć będziesz, gdy ja zgniję w grobie: Przeto śmierć Twojej nie zgładzi pamiątki, Choć ze mnie zginą wszystkie nawet szczątki; Przeto na wieki zasłynie Twe imię, Gdy światu umrę, już mnie świat nie zbudzi. Ja w grobie zwykłym pójdę legnąć w ziemię, Ty pogrzebiony żywiesz w oku ludzi. Wiersze me wdzięczne: Twoimi pomniki. Czytać je będą oczy niepoczęte, Twój byt wysławią przyszłości języki Gdy dzisiaj żywym tchnienie będzie wzięte. Tak Ty żyć będziesz mocą pióra cudów Gdzie dech żywota, w ustach przyszłych ludów.