Lustro Ci wskaże, jak Twa piękność ginie, Zegar, jak trwonisz czas drogi bez troski; Kartki są białe, puste jeszcze ninie, A z książki takie czerpać możesz wnioski; Zwierciadło bruzdy wskazując prawdziwie, Łaknących grobów dostarczy obrazu; A ruch zegaru ukryty zdradliwie, Przypomni pościg ku wieczności czasu. Czego zaś pamięć objąć Twa nie zdoła, Tym kartkom powierz, a będziesz się dziwić Twych dzieci siłą; płody Twego czoła, Jak z obcym będą z duchem Twoim mówić. Rzeczy wyświadczą wierne Ci przysługi, A z myśli takich tom urośnie długi.