Sonet 74: Lecz B膮d藕 Spokojnym, Gdy Wyrok Okrutny
Lecz b膮d藕 spokojnym, gdy wyrok okrutny
Bez wczas贸w 偶adnych usunie mnie z 艣wiata;
Z艂膮czy艂em z wierszem ju偶 m贸j 偶ywot smutny,
Wiersz na pami膮tk臋 z Tob膮 przetrwa lata.
Gdy w niego spojrzysz, to spojrzysz zarazem
W cz臋艣膰 mej istno艣ci, kt贸r膮 Tobie da艂em.
Ziemi dam ziemi臋, w艂adz wy偶szych rozkazem,
Lecz Twoim duch m贸j, moim lepszym darem.
I tak utracisz tylko 偶ycia b艂oto,
Robak贸w straw臋, gdy si臋 cia艂o zmienia,
To co zb贸j pod艂y zdoby艂 sw膮 niecnot膮,
Zdobycz niegodn膮 Twojego wspomnienia.
Cia艂u jedynie dusza cen臋 daje,
Duch m贸j jest w wierszu, wiersz z Tob膮 zostaje.