Lecz bądź spokojnym, gdy wyrok okrutny Bez wczasów żadnych usunie mnie z świata; Złączyłem z wierszem już mój żywot smutny, Wiersz na pamiątkę z Tobą przetrwa lata. Gdy w niego spojrzysz, to spojrzysz zarazem W część mej istności, którą Tobie dałem. Ziemi dam ziemię, władz wyższych rozkazem, Lecz Twoim duch mój, moim lepszym darem. I tak utracisz tylko życia błoto, Robaków strawę, gdy się ciało zmienia, To co zbój podły zdobył swą niecnotą, Zdobycz niegodną Twojego wspomnienia. Ciału jedynie dusza cenę daje, Duch mój jest w wierszu, wiersz z Tobą zostaje.