Żałoba po mnie niech Ciebie nie trudzi; Z ponurym dzwonem niech żal zmilknie łatwo, Głoszącym światu, że od podłych ludzi Uciekłem obrać podlejsze robactwo. Jeżeli nawet odczytasz te zwrotki, Nie pomnij dłoni; tak kocham troskliwie, Że wolę zginąć w Twojej myśli słodkiej, Niż gdybyś o mnie myślał żałośliwie. O, jeśli wzrok Twój na wiersz spojrzeć raczy, Gdy ja zmieszany będę może w glinie, Niech myśl imienia nędznego zabaczy I niech Twa miłość z życiem moim zginie. Inaczej w żal Twój spoglądnie świat mądry, Zaszydzi z Ciebie, żeś miłością szczodry.