Wzrok świata widzi część Twojej istoty, Której nie trzeba pobłażania serca; Hołd jednogłośny chwali Twe przymioty, Wróg im nie przeczy, lecz tylko oszczerca. Zewnętrzny urok głośny zewnątrz sławą; Uczciwszy prawdę, te same języki Pochwałę zmniejszą nienawistną wrzawą, Nieznane oku badając tajniki. Wglądają śmiało w piękno Twojej duszy, Cenią je Twymi w niepewności czyny. Świadectwo oczu myśl łotrów zagłuszy, Chwast zgniły rzuca w dumne Twe wawrzyny. Woń nie dorówna świetnej barwie kwiecia, Jeśli roślina wyrosła wśród śmiecia.