Bóg, co mnie stworzył Twoim niewolnikiem, Niech broni czasu strzec Twego użytku, Lub czasu Twego domagać się zbytku, Bom jest w Twej służbie i Twoim lennikiem. Dozwól mnie cierpieć wierny Twym skinieniom, Że nad swobodą swoją już nie władasz, Cierpliwość zdzierży najsroższym cierpieniom, Nie winiąc Ciebie, chociaż ból jej zadasz. Bądź gdzie Ci dobrze: stateczny przywilej, Zezwala Tobie czasem najswobodniej, Rządzić dowoli, gdzie Ci jest najmilej; A z własnej siebie sam rozgrzeszysz zbrodni. Ja czekać będę, choć czekanie piekłem, Lecz Cię nie sądzić, sam Tobie przyrzekłem.