Gdyż z Tobą zawsze będą tamtych dwoje: Powietrze lotne i ogień przeczysty, To jest myśl moja i pragnienie moje. Ku Tobie bieżą w pielgrzymce strzelistej Pierwiastki chyże całej mej istności. Lecz gdy odejdą w poselstwie miłości, Z pierwiastków czterech życie me złożone, Ku śmierci ciąży, z dwu osierocone. I życie moje dopiero uleczy Powrót od Ciebie onych chyżych gości, Którzy Twe zdrowie w wiernej mają pieczy, I dobre o nim niosą wiadomości. Cieszę się wówczas; lecz ślę gońce moje, I znów popadam w smętnych myśli roje.