Gdyby mdłe ciało w myśl zmienić strzelistą, Przebyłbym chyżo wszystkie niebios skłony; Z odległych granic, mimo przestrzeń mglistą, Tam, gdzie Ty jesteś, byłbym przeniesiony. Przeszkodą żadną, choćby stopy tkwiły W najodleglejszej od Ciebie krainie; Nad ląd i morza myśl lotna popłynie Chyżo jak myśli, gdzie przebywa miły. Myśl mnie zabija, że w myśl się nie zmienię, By mknąć za Tobą przez długie przestrzenie. W wody i ziemi pogrążon martwocie, Wolnego czasu wyglądam w tęsknocie. Nic mnie nie dają pierwiastki niewoli, Jeno łzy słone, świadectwo niedoli.