Gdy oczy zawrę, lepiej widzą oczy; W dzień patrzeć muszą na świata marności, Lecz Ciebie widzą w nocnych snów przeźroczy, I chociaż ciemne światłem są w ciemności. Wśród nocnych cieniów cień Twój światła brzaskiem, Więc jakąż świetność postać Twa okaże, Gdy w blaskach dziennych zabłyśniesz Twym blaskiem? Twój, ślepym oczom, cień rzuca miraże. Jakiejby łaski oczy me doznały, Widząc Cię żywym w dnia żywego chwale, Gdy martwą nocą cień niedoskonały, Przeto iż Twój jest, gości w oczach stale. Póty Cię niema, wszystkie dnie nocami, A noc dniem jasnym, gdy sen Tobą mami.