Śliczności płocha! czemu sam dla siebie Rozrzutnie trwonisz piękności legata? Natury władza nie daje, użycza; Wolnej od wolnych należna zapłata. Więc, piękny sknero, czemu dać zazdrościsz Bogactw, byś darzył, danych Ci bez liku? Jakież do skarbów prawa sobie rościsz? Żyć z nich nie umiesz, zły dożywotniku! I cóż trwałego samolubstwo wskóra? Sam się oszukasz o Twe miłe życie. Gdy do odejścia wezwie Cię natura, Kogóż dziedzicem zostawisz na świecie? Gdyż nieużyta legnie z Tobą w trumnie Piękność, co woli strzec mogła rozumnie.