Sonet 35: Nie Martw Si臋 D艂u偶ej Twymi Uczynkami
Nie martw si臋 d艂u偶ej Twymi uczynkami:
R贸偶 znamy ciernie, 藕r贸de艂 srebrnych b艂ota,
Ksi臋偶yc i s艂o艅ce wszak za膰mienie plami,
Rak p膮czek s艂odki ple艣ni膮 sw膮 omota;
Ludzie s膮 grzeszni, ja w tej chwili b艂膮dz臋,
Mym por贸wnaniem na grzech Tw贸j zezwalam:
Sam si臋 znieprawi臋, gdy Ci臋 tym ocalam.
Grzech Tw贸j t艂omacz膮c, zbyt go wa偶nym s膮dz臋.
(O grzech Twych zmys艂贸w tr膮cam mimochodem)
Wszak Tw贸j obro艅ca Twoim jest powodem.
Sam z sob膮 wszczynam prawny sp贸r mozolny,
Bo gniew i mi艂o艣膰 tocz膮 we mnie wojny.
Z艂odzieju mi艂y, sam Ci w pomoc rusz臋,
Chocia偶 mi kradniesz bez lito艣ci dusz臋.