Ciała i duszy, jak zaznam spokoju? Ani w dzień spocznę, ani nocnym cieniem. Noc nie ochładza dziennych trudów znoju, Lecz dzień jest nocy, a noc dnia brzemieniem. I choć dzień nocy, a noc dnia jest wrogiem, To zgodnie jeden z drugą mnie udręcza, Dzień dręczy trudem, noc szyderstwem srogiem, Ze trud od Ciebie coraz mnie odstręcza. Dniowi pochlebiam, żeś jak dzień jest blady, Że łaską piękna jaśnisz dżdżyste pory: A nocy znowu rozpowiadam śniadej, Że miasto gwiazdy wyzłacasz wieczory. Lecz dzień się za dniem coraz smętniej wlecze, A noc za nocą bólu ostrzy miecze.