Niewprawny aktor, gdy na scenę wchodzi, W strachu zapomni roli, którą umie. Drapieżna bestya za bary się wodzi Z wściekłością własną i tym siłę tłumi. Drżąc, abyś nie dał słowom moim wiary, Słów zapominam obrzędu kochania, Miłości siła z miłości się słania, Miłości ciężą miłości ciężary. Zwól księgom moim być piersi wymową, Nagrody mojej przepowiednią cichą: O miłość wołam — ksiąg pisane słowo Wołania mego opowieścią lichą. Przez miłość niemą, czytaj, co jest rytem, Bo wzrokiem słyszeć miłości jest sprytem.