Miłość zbyt młodą, aby znać sumienie; A jednak miłość sumienie zrodziła. Oszuście wdzięczny, nie wódź w pokuszenie, Bo Twoje będą grzechów moich siła. Gdy mnie znieprawiasz, ja grążę w nieprawość Część moją lepszą, by radować ciało. Duch mój rzekł ciału, że czeka go radość W miłości; dłużej ciało nie czekało: Imienia Twego wzruszone powabem, Tryumfu łupem wskazało Cię snadnie; I Tobą dumne, Twym jest nędznym rabem, Twych spraw pilnuje, przy Twym boku padnie. Sumienia brakiem miłości jej żądzę Czyż nazwę? Przez nią powstaję i błądzę.