Że on jest Twoim, już teraz wyznałem, A też zastawem dzierżysz moją duszę. Sam się zaprzedam, byś oddała całem Moje ja drugie, ku mojej otusze. Lecz Ty nie zechcesz, ani on wolności. Bo jesteś chciwą, a on zbyt łaskawym, On weksle moje ręczył dla pewności, A za to teraz wzięłaś go zastawem; Pięknością swoją teraz Tobie płaci. Wszystko wyzyskasz, Ty, skrzętna lichwiarko! I druha prawem przygniatasz, jak kaci. Tak własną winą straciłem go szparko. Ja go straciłem: obu więzią pęta: On wszystko płaci: mnie też wolność wzięta.