Poskrom Twe serce: przez nie moje jęczy. Własna i druha strasznie rana boli. Czyż srogość Twoja nie dosyć mnie męczy, Lecz druha także chcesz mieć w Twej niewoli? Już oko Twoje zabrało mi duszę, W sroższym więzieniu druha mego grzebie; Siebie straciłem i jego i Ciebie, Trzykroć potrójną nakładasz katuszę. Więź moje serce w Twym stalowym łonie, Niech będzie stróżem serca przyjaciela; Więź mnie, lecz jego niech mym sercem chronię, I nie bądź luta, tam gdzie moja cela. Będziesz: rzuciłaś mnie w Twoje więzienie, Więc Twoim także całe moje mienie.