Czyż jest co w mózgu, co inkaust wypisze, Co ducha mego Tobie nie kreśliło? Cóż nowym w mowie, cóż nowym w opisie, By rzec mą miłość lub cnotę Twą miłą? Nic, chłopcze słodki: jak pacierza słowo Powtarzać muszę to samo codziennie. Tyś mój i ja Twój, rzecz dawną, tak nową, Jak gdym raz pierwszy wołał Cię imiennie. I wieczna miłość, w nowej szacie lubej, Kurzu starości nie podda się zmazie, Nie odda marszczkom młodości swej chluby, Sędziwe lata służą jej jak pazie. Miłości źródło tam upatrzy sobie, Gdzie Czas i pozór miłość kładną w grobie.