Może, tak cię o zdradę posądzić się boję, Jako mąż oszukany, masz miłości lice, Które cię kochać każe; ach! może zwodnicę! Ze mną spojrzenia, z innym może serce twoje. W wejrzeniu twojém sama łagodność wyryta, Dla tego nie mogę cię posądzać o zmianę; W spojrzeniach drugich niewiast zdrady wypisane; Każdy od nich ucieknie, gdy los swój przeczyta. Lecz niebo tworząc ciebie, nakazało razem, Aby w Twoich spojrzeniach, zawsze miłość żyła. Gdybyś nawet zdradliwe myśli, w sercu skryła, Oko twoje przemówi szczérości wyrazem; Obyś twym losem Ewie podobną nie była, Jeśli cnota, nie jest twych wdzięków obrazem.