Czelny fijołek wraz karcić rozpocznę: Słodki złodzieju, twe zapachy świeże Skradłeś miłości mojej tchom! Widoczne: Z jej żył purpurę swą twe lico bierze: Lilję skarcę za twej ręki jaśnię, A majeranek za twój włos; rumieni Jedna się róża z wstydu, druga gaśnie, Blednie z rozpaczy; trzecia, ni w czerwieni Ani białości, obie je okradła I twojem tchnieniem zwiększa swe zdobycze. Za to w jej pąku szuka sobie jadła Mściwy robaczek. Snać wszystkich nie zliczę Kwiatów, lecz każdy zbyt jest — widzę — skory Kraść ci twe wonie i twoje kolory.