Sonet 96: Dla Jednych Grzech Tw贸j Zbytkiem M艂odej Si艂y
Dla jednych grzech tw贸j zbytkiem m艂odej si艂y,
Dla innych mi艂o艣膰 twa to wdzi臋k tw贸j jary,
Zasi臋 dla wszystkich wdzi臋k i grzech jest mi艂y,
Ty w wd藕wi臋k przemieniasz wszystkie swe przywary.
Najlichszy kamie艅 na palcu kr贸lowej
Pomi臋dzy pierwsze liczymy klejnoty:
Tak samo grzech tw贸j uchodzi膰 gotowy
Nie za wyst臋pek lecz za wyraz cnoty.
O, wiek krwio偶erczy zwi贸d艂 niejedno jagni臋,
Cho膰 wzrok jagni臋cy 艂atwo przybra膰 umie!
Kt贸偶 si臋 przed twemi powaby nie nagnie,
Gdy przed nim staniesz w ca艂ej swojej dumie?
Lecz ty tak nie czy艅!... Przy tem zawsze stoj臋:
Twe dobre imi臋 to mienie i moje.