Mów, żem odtrącon za jakąś przewinę, Powód obelgi tej na siebie zwalę; Mów, żem jest chromy, a ja w tę godzinę Kuleć rozpocznę, nie broniąc się wcale, Ani przez pół mnie tak nie zdepczesz, luby, By uzasadnić potrzebę odmiany, Jak ja się zdepcę; chcesz przyjaźni zguby, Sam się jej zrzeknę, odejdę nieznany I nie znający ciebie. Imię twoje Przenigdy w uściech mych już nie zagości, Chyba że go się znieważyć nie boję, O naszej dawnej mówiąc znajomości. Przeciwko sobie bój poniosę hardy: Nie kocham tego, kto wart twej pogardy.