Lustro ci powie, jak gasną twe lice, Zegar ci wskaże, jak twój czas upływa, Duch twój te puste wypełnia stronice I wnet ci spłynie z nich nauka żywa: Gdy zmarszczki ujrzysz w zwierciadlanej płycie, Mogił przed tobą zazieje gromada, I po zegarze poznasz, jak twe życie Pod próg wieczności złodziejskiej się skrada. Czego twa pamięć zatrzymać nie zdoła, Powierz tym kartkom, a tak ci się stanie, Że dzieci, wyszłe z mózgu twego czoła, W świeżem znów drużstwie znajdą obcowanie. Czyń tak, a będziesz zadowolon wszytek I księga twoja odniesie pożytek.