Przecz jest pozbawion wiersz mój żywej krasy Zmian różnorodnych? Przecz nie jestem gotów Lgnąć tak, jak każą te dzisiejsze czasy, Do nowych metód i cudackich zwrotów? Przecz wciąż o jednem piszę jednakowo I w dawne szaty stroję me pomysły, Że tylko o mnie mówi każde słowo, Wskazując cel ich i skąd mi wybłysły? Ja — wiedz, kochanie — piszę wciąż o tobie: Ty oraz miłość to treść mojej pieśni; I tak odmładzam słowo, w tej ozdobie Podając rzeczy, podane już wcześniej. Stare się słońce codzień w nowe zmienia I miłość moja stare wznawia pienia.