Ręka natury wygląd ci niewieści Nadała licom, o mych uczuć panie, I takież serce, jeno się nie mieści W niem fałsz białogłów, ku wszelkiej przemianie, Skłonnych; twe oko, żywsze od ich oczu, Gdzie tylko padnie, wszystko zmienia w złoto, Wszystkie się barwy mienią w twem przezroczu, Celu ócz mężczyzn i niewiast dziwoto! Kobietą miałeś być wprzódy, spłonęła Przecież natura k’tobie już w godzinie, Gdy cię tworzyła, dodawszy do dzieła Coś, co odemnie odciąga cię ninie. Żeś jest dla kobiet, więc idzże niezłomnie Ku nim z swą żądzą, a z miłością do mnie.