Jeśli pomyślę, jak to doskonałość Trwa tylko krótko we wszystkiem, co żywie, I że li złudą jest świata wspaniałość, W gwiazd tajemniczym pogrążona wpływie — Jeśli rozważę, iż ludzi i zioła Tłumi to niebo, które je rozplenia, Że młodość, życia sokami wesoła, Spada z swych wyżyn na dno zapomnienia — Gdy tę niestałość mam w myśli, bogata Młodość twa staje wówczas przed mem okiem, Patrzącem właśnie, jak Czas i Zatrata Drą się, by ciemnym ogarnąć cię mrokiem. I, w walce z Czasem, to, co on ci bierze, Ja ci utrwalam, miłując cię szczerze.