Łaje cię dusza, żem tak blisko przy niej, Przysięgnij ślepej, żem woli twej Willi, A wola prawnie dom swój z duszy czyni, To dla miłości mojej zrób tej chwili. Willi ma wolę pomnożyć kochania Twojego skarbiec: zmieści w tej ostoi Śród woli innych swą wolę w myśl zdania: Niczem jedynka, gdzie od liczb się roi. Niechże więc w liczbie tej zginę, atoli Przy obrachunku ostatecznym muszę Być czemś! O, za nic miejże mnie w swej woli, Niech tylko nic to raduje twą duszę. Miłuj mnie, Willa, za to, że mam wolę, A ja tę miłość ze sobą zespolę.