Sonet 130: Nie S膮 Jak S艂o艅ce Oczy Mojej Damy
Nie s膮 jak s艂o艅ce oczy mojej damy,
Od ust jej 偶ywsza jest czerwie艅 korali;
Jest li 艣nieg bia艂y, piersi jej dwie plamy,
Jest li w艂os z drutu, w艂os jej z czarnej stali.
Widzia艂em r贸偶e bia艂e i czerwone,
Lecz na jej licach niema takiej r贸偶y;
Milsz膮 s膮 woni膮 kwiaty nasycone,
Ni偶eli zapach, kt贸ry tchom jej s艂u偶y.
Lubi臋, gdy m贸wi, lecz muzyka s艂odziej
Przemawia do mnie melodjami swemi;
Nigdym nie widzia艂, jak bogini chodzi,
Ona gdy st膮pa, to st膮pa po ziemi.
Jednak, ni偶 wszystkich z艂ych por贸wna艅 pr贸ba,
Stokro膰 wybra艅sza b臋dzie moja luba.