O, chłopcze luby, przed którym się chroni Czas z swoją kosą i klepsydrą w dłoni! Rośniesz i kwitniesz, dowodząc niezbicie, Jak my więdniemy przy twoim rozkwicie Pochód twój naprzód hamuje władczyni Zniszczeń, Natura, a k'temu to czyni, Ażeby chytrze wyśmiać czas i chwile Przefrasobliwe swojej poddać sile. Ale ty strzeż się, ty, jej dziecię hoże: Ona dziś trzyma skarb swój, lecz nie może Trzymać na zawsze, odda go na wieki W dzień obrachunku, choć ten dzień daleki.