Jam rad, żeś ongi był mi niełaskawy, A gdy mi na myśl przyjdzie moja zmaza, Giąćbym się musiał pod jarzmem tej sprawy, Chyba me nerwy z miedzi lub żelaza. Gdybyś ty cierpiał tak pod moim młotem, Jakież piekielne przeszedłbyś godziny, A ja, ten tyran, nie myślałem o tem, Ile przykrości zniosłem z twojej winy! Gdybym był pomny owej cierpień nocy, Pokazującej, jak ból żywy piecze, Lekbym ci podał, jak ty mnie, o mocy, Co umie goić ranne serca człecze. Lecz dziś na równi nasze grzechy stoją; Ja spłacam winę twą, a ty zaś moją.