Miłość ma silna, choć wygląd jej słaby, Nie mniej miłuje, acz mniej się wydaje, Miłość jest kupna, jeśli swe powaby Roznosić lubi przed publiczne zgraje. Ta miłość nasza w pierwszej była wiośnie, Kiedym ją witać zwykł śpiewaniem mojem, Słowik li w lesie wciąż nuci rozgłośnie, Natomiast mięknie z letnich dni rozwojem, Nie iżby dni te były nie tak lube, Jak gdy rozbrzmiewał jego tren przesłodki. Nie! Z wszystkich krzaków wrzaski rwią się grube, A czar swój tracą spowszedniałe zwrotki Przeto, jak słowik, i ja milknę w porę, Aby ci śpiew mój nie zmienił się w zmorę.