Zoo zal ik leven en u niet verdenken, Als een bedrogen echtvriend; liefde toont Zich eender en geen ontrouw zal mij krenken; Uw oog is hier, schoon ’t hart al elders woont. Want boosheid toont zich nimmer in uw oog En ’t zal geen teeken van verandring geven. Hoe vaak wordt de ontrouw die het hart bewoog In frons en rimpel en humeur geschreven. Maar bij uw schepping vond de hemel goed Dat liefde alleen uw trekken zou bepalen. Wat omgaat in uw geest of uw gemoed, Uw blikken zullen niets dan liefs verhalen. Hoe zal uw schoonheid Eva’s appel lijken Als ge in uw schijn uw wezen niet doet blijken.