Gij hebt mijn Muze niet gehuwd, en moogt Dus zonder misdrijf op de woorden letten Van de opdracht waarmee meenge schrijver poogt Zijn boek iets van uw schoonheid bij te zetten. Ge zijt in kennis als in schoonheid rijk, Zoodat uw schat mijn lof te buiten gaat, Geen wonder dat ge gaarne in uw bereik Een zegel hebt waarop „vooruitgang” staat. Zij het dan zoo. Maar wordt ge, naar hun doel, Met overspannen rhetoriek bediend, Voor waar schoon vondt ge waarlijk meegevoel In simple taal bij een waar-sprekend vriend. En hun grof smeersel, hoewel goed gebruikt Waar de wang kleur hoeft, is aan u misbruikt.