Ik heb zoo vaak u als mijn Muze aanbeden En vond zoo kostbre hulp voor mijn gedicht Dat alle ons vreemde pennen ook zoo deden En hebben u hun liedren toegericht. Uw oogen die de stommen ’t zingen leerden En ’t vliegen aan de loome onwetendheid, Bevederden de wiek van de geleerden En gaven gratie grooter majesteit. Maar mijn schrift heffe uw trots op hooger peil, Wiens invloed de uwe is en uit u geboren. In andrer werk betert ge alleen de stijl, Maakt kunst bekoorlijker door uw bekoren. Mijn kunst is de uwe alleen, en uw beleid Heft tot geleerdheid mijn onwetendheid.