Mijn spiegel toont me nooit mijzelf als oud Zoolang als jeugd en gij zijn van één jaar, Maar als in u de tijd zijn rimpels vouwt, Dan, weet ik, is de dood om zoengeld daar. Want al die schoonheid, uw vertrouwd kleedij, Is maar het voegzaam hulsel om mijn hart, Dat in u woont gelijk het uwe in mij: Vandaar mijn jeugd, die waarlijk de uwe tart. Daarom, mijn lief, draag voor uzelf zoo zorg Als ik, niet voor mijzelf, maar voor u doe; Want voor uw hart stel ik mij derwijs borg Als teedre min voor ’t kind, nooit zorgens-moe. Reken niet op uw hart als ’t mijne sterf. Gij gaaft het niet opdat ge ’t weerverwerft.