Als in kronieken van vergane tijd Ik schoonste personages zie beschreven, En schoon oud rijm de schoonheid toegewijd Van vrouw en ridder, lang niet meer in leven, Dan, in die roem van schoonheid in haar kracht, Van mond of oog, hand, voet of ander lid, Zie ik dat de oude pen te schildren tracht Juist zulk een schoonheid als gij nu bezit. Zoo was hun lof de profetie alleen Van deze onze eeuw, en uw voorteekening; En, daar zij raadden wat nog niet verscheen, Ontbrak de kunst hun tot uw huldiging. Want wij die huidige dagen zagen rijzen Verwondren ons, maar falen nog in ’t prijzen.