Waarom verkondt mijn vers geen nieuwen roem, En zing ik niet in nieuwe maat uw prijs, Waarom herhaal ik steeds, als ik u noem En zoek geen nieuwe toon en nieuwe wijs? Waarom schrijf ik hetzelfde, blijf gelijk, Hul mijn verbeelding in bekend gewaad, Zoodat op ieder woord mijn zegel prijk, Zijn herkomst toonend en waarheen het gaat? O weet geliefde, dat ik u bezing, En gij en liefde d’een’ge maten zijt, Het oude schik ik in een nieuwen kring, Vertel opnieuw, wat ik allang belijd, Zooals de zon als oud en nieuw verschijnt, Verschijnt mijn liefde, die uw beeld omlijnt.