Als gij dien dag, mij welkom, overleeft, Dat Dood mijn dor gebeent’ met stof omhult, En bij geval deez’ regels overzweeft, Wel kunst’loos, doch van liefde gansch vervuld, – Zeg dan: „Ja, dichtkunst ging vooruit; de gunst Des tijds deed and’ren hem te boven gaan!” Bewaar ze om mijne liefde, schoon mijn kunst Bij veler hoog’re kunst moet achterstaan. O, denk dan liefd’rijk: „Waar’ mijn vriend in leven, En hadd’ hij in deez’ beet’ren tijd gezongen, Zijn liefde hadd’ ons schooner vrucht gegeven, En thans hadd’ hij met beet’ren meegedongen; ’k Wil, daar hij stierf en beet’ren zijn verrezen, Deze’ om hun stijl, hem om zijn liefde lezen.”