Der sterren raads’len wil ik niet doorgronden, En toch, naar ’k meen, versta ik sterrenkunst, Niet om geluk of onheil te verkonden, Pest, duurte of der getijden nijd of gunst; En ik voorzeg ook niet, of ’t vluchtig uur Onweer of wind of regen brengen zal; Ik tuur niet, of in sterrenschrift natuur Aan vorsten heil voorspelt of ongeval; Neen, ’t zijn uw oogen, die mijn blikken boeien, Zij zijn mijn sterren, en ik lees er uit, Dat schoon- en waarheid heerlijk zullen bloeien, Verzaakt ge uw zelfzucht, zorgt gij voor een spruit; Zoo niet, – als ziener is ’t, dat ik verklare: Uw dood is ’t einde van het schoone en ’t ware.