’k Draag uw geschenk, uw album, volgeschreven, In ’t brein, en ’k houd dit in gedachtenis, Die duurt, die ijd’len pronk zal overleven, Den tand des tijds trotseert, ja eeuwig is; Ten minste, zoolang beide, brein en hart, In mij met volle levenskracht bestaan, Elk voor zijn deel in u verderf’nis tart, Zal nimmer uwe heugenis vergaan. Dat nietig boek kon zooveel niet omvatten, En ’k wil geen kerfstok voor uw liefde; stout Gaf ik uw gift dus weg, en heb mijn schatten, Aan wat u waardig huisvest, toevertrouwd. Behoefde ik hulp, opdat ik aan u dacht, Ik wierd om mijn vergetelheid veracht.