Zooals wij, om onze’ eetlust aan te prikk’len, ’t Gehemelt’ tergen met veel scherpe zaken, Of, wijl zich stil een ziekte kan ontwikk’len, Purgeeren, ziekte ontvliedend ziek ons maken; Zoo mengde ik, van uw nimmer walgend zoet Verzadigd, bitt’re saucen bij mijn spijs, En achtte, van gezondheid krank, dit goed, Ja zelfs, mij nood’loos ziek te maken wijs. Der liefde slimheid, die denkbeeldig kwaad Voorkomen wilde, liet zich dwaas verblinden; En de gezonde, krank van overdaad, Dacht kwaad een artsenij om baat te vinden; Doch deze leer werd mij in ’t hart gegrift: Wien gij zoo krank maakt, is de laafdrank gift.