Og fær eg liva og di Gravskrift skriva, og liver du, naar eg i Mold er gøymd, ditt Minne kann 'kje Dauden sunder riva, um so kvar minste Ting um meg vert gløymd. Fraa desse Bil ditt Namn hev evigt Liv, um eg fyr alle Tider burte er; den myrke Grav er alt meg Jordi giv, du yver Grav fyr Heimen fyrst deg ter. I Songen min ditt Minne høgreist stend og standa skal so lenge Augo sjaa, utlengste Framtid skal han gjera kjend med deg, alt medan Mannsborn anda faa; du liva skal — so myndug er min Penn — so lenge der paa Jordi liver Menn.